معنی بی زوال در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: بی + زوال، دایم. همیشگی. باقی. مستمر. زایل نشدنی. جاوید. جاویدان. بدون تغییر. تغییرناپذیر. ابدی و دائمی. (ناظم الاطباء) :، یکی را مباد عزل یکی را مباد غم، یکی باد بی زوال یکی باد بی کنار.، فرخی.، باد عمرت بی زوال و باد عزت بیکران، باد سعدت بی نحوست باد شهدت بی شرنگ.، منوچهری.، می بخشد به او به آنچه آماده کرده است جهت او از قسم راحت و کرامت و بودن در مقام ابدی بی زوال. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310)،، آنست بی زوال سرای ما، والا و خوب و پرنعم و آلا.، ناصرخسرو.، اگردارد جواب آن سؤال او، رسد اندر سرای بی زوال او.، ناصرخسرو.، عمر فانی را بدین در کار بند، تا بیابی عمر و ملک بی زوال.، ناصرخسرو.، اگر شکرکردی بدین ملک و مال، بمالی و ملکی رسی بی زوال.، سعدی.، گفتش ای شاه جهان بی زوال، فهم کژ کرد و نمود او را خیال.، مولوی

معنی بی زوال در فرهنگ لغت هوشیار

همیشگی، باقی، جاوید

معنی بی زوال در فرهنگ واژه مترادف متضاد

همیشگی، جاودان، جاوید، باقی، مانا، پایدار، پاینده، مستدام، دایم، متضاد: فانی

معنی بی زوال - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی بی زوال در فرهنگ لغت هوشیار

همیشگی، باقی، جاوید

بی زوال(زَ)

لغت نامه دهخدا

بی زوال

فرهنگ لغت هوشیار

بی زوال

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی خواب

آنکه نتواند بخوابد، کسی که به خواب نرود

فرهنگ فارسی عمید

بی مثال

بی مانند، بی نظیر

فرهنگ فارسی عمید

بی دوام

آنچه زود فرسوده و نابود شود، ناپایدار

فرهنگ فارسی عمید

بی توان

ضعیف، سست، ناتوان، فقیر، من، بنده

فرهنگ فارسی عمید

بی سواد

کسی که خواندن و نوشتن نداند

فرهنگ فارسی عمید

بی همال

بی مانند، بی همتا، بی شریک

فرهنگ فارسی عمید

بی خیال

بی فکر، بی اندیشه، بی غم

فرهنگ فارسی عمید

بی زوالی

(زَ)

حالت بی زوال. جاودانگی. خلود:
اختر عشق را بطالع من
صفت بی زوالی افتاده ست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

بی زوار

(زَ)

مرکّب از: بی + زوار، بی زاور. آنکه تیماردار ندارد. بی پرستار. بینوا. بی پناه:
منم بی زواری بزندان شاه
کسی را بنزدیک من نیست راه.
فردوسی.
رجوع به زوار و زاور و بی زاور شود

لغت نامه دهخدا